Als er één gebed is wat alle christenen verenigt, dan is het wel het ‘onze vader’, het gebed van onze Heer. Het gebed dat hij ons zelf leerde. Zonder uitzondering bidden we dus allemaal “laat uw koninkrijk komen, en uw wil gedaan worden op aarde zoals in de hemel”. Als christenen moeten wij deel uitmaken van het koninkrijk van God, en dat koninkrijk van God is waar zijn wil wordt gedaan, net als in de hemel. Als we het onze Vader bidden, bidden we dus voor éénheid in de kerk.
Orthodoxe icoon van het eerste concilie van Nicea.
Sommigen wijzen op de geschriften van de Apostolische vaders, of naar de belijdenissen van de eerste oecumenische concilies van de vroege kerk, om te verdedigen dat er één kerk behoort te zijn, maar ik zou de nadruk willen leggen op twee teksten uit het Johannesevangelie:
Maar ik heb ook nog andere schapen, die niet uit deze schaapskooi komen. Ook die moet ik hoeden, ook zij zullen naar mijn stem luisteren: dan zal er één kudde zijn, met één herder.
Vaak wordt deze tekst uit Johannes 10:16 zo uitgelegd dat de eerste schapen de Joodse christenen zijn en de andere schapen de Griekse (heidense). Maar hoe je het ook uitlegt, je kunt er niet omheen dat Jezus hier wil dat het één kudde is.
In het zeer indringende hogepriesterlijke gebed bidt Jezus in Johannes 17:11b, 21-23:
Heilige Vader, bewaar hen door uw naam, de naam die u ook aan mij gegeven hebt, zodat zij één zijn zoals wij één zijn. Laat hen allen één zijn, Vader. Zoals u in mij bent en ik in u, laat hen zo ook in ons zijn, opdat de wereld gelooft dat u mij hebt gezonden. Ik heb hen laten delen in de grootheid die u mij gegeven hebt, opdat zij één zijn zoals wij: ik in hen en u in mij. Dan zullen zij volkomen één zijn en zal de wereld begrijpen dat u mij hebt gezonden, en dat u hen liefhad zoals u mij liefhad.
We kunnen niet om de opdracht van Jezus heen, we moeten één zijn. Toch is de geschiedenis van onze kerk een geschiedenis geworden van kerkscheuringen en afscheidingen. Daarvoor schaam ik mij diep. En belijd ik schuld. Daarom heb ik mij ook vast voorgenomen om mij te blijven inzetten voor éénheid binnen het christendom. Wie Jezus aanvaardt als Heer, aanvaard ik als mijn zus of broer in het geloof, ongeacht de kerkelijke achtergrond.
Ik ben het dus eens met Van de Beek dat
een verdeelde kerk een onmogelijkheid is, en ik steun zijn pleidooi om de Protestantse kerk in Nederland weer onder het gezag te stellen van de Rooms-Katholieke kerk. Heb ik dan geen moeite met Roomse dwalingen zoals het bidden tot Maria en de heiligen? Dergelijke gebeden worden toch noch gesteund noch toegestaan door de Heilige Schrift? Leiden ze niet af van onze enige middelaar Jezus Christus? Jazeker, daar heb ik serieuze moeite mee, maar ook in mijn kerk zijn er misstanden. Wat te denken van een dominee zoals Klaas Hendrikse uit Middelburg, die niet eens meer in God gelooft? Is je afscheiden om een misstand een niet veel grotere zonde dan de misstand zelf? Hoe durf je zijn kudde, zijn lichaam te scheuren? Ik deel de mening van Van de Beek volledig:
“Als de grondovertuiging van de kerk, vastgelegd in de geloofsbelijdenis van Nicea-Constantinopel, niet wordt aangetast, hebben we te maken met secundaire kwesties.”
Je zou je af kunnen vragen waarom ik dan nog steeds iedere zondag naar de plaatselijke PKN gemeente ga, terwijl er ook een Rooms Katholieke kerk te vinden is in mijn woonplaats. Staat dat niet op gespannen voet met elkaar? Is mijn diepe wens voor éénheid van de kerk daar niet mee in tegenspraak?
Afgelopen week schreef de protestantse predikant Peter J. Leithart een prachtig blog hierover getiteld
“Too catholic to be Catholic” waar ik het helemaal mee eens ben. Zijn argumentatie is helder. Als ik naar
Rome of naar
Constantinopel zou gaan, wat zou dat dan zeggen over mijn christelijk verleden? Ben ik bereid om Eucharistie te vieren aan een tafel waar mijn protestantse broeders niet meer welkom zijn? Hoe is dat anders dan Petrus afzondering van de tafel van de “heidenen” in
Galaten 2:12? Paulus veroordeelt dat terecht met harde bewoordingen: huichelarij! Om Rooms Katholiek te worden zou ik al mijn protestantse broeders moeten gaan zien als toch wat vaag gesitueerde ‘gesepareerde broeders’ in plaats van volle broeders in Christus. Om Orthodox te worden zou ik waarschijnlijk zelfs helemaal opnieuw gevormd moeten worden alsof ik nooit gedoopt was (Rooms Katholieken aanvaarden “onze” doop overigens wel). Waarom zou ik mij zo van andere christenen moeten verwijderen? Met Leithart zeg ik: daar ben ik te katholiek voor!
Uit de laatste allinea van Leithart’s blog zou je op kunnen maken dat hij niet verwacht dat het hier ooit goed gaat komen met de éénheid van de kerk, en wordt zijn wens een eschatologische droom. Daarin kan ik hem niet volgen. Jezus verkondigde Gods koninkrijk, niet als iets voor het hiernamaals, maar voor het nu. Wij hebben de opdracht zijn koninkrijk werkelijkheid te laten worden. Laten we beginnen bij de éénheid waar Jezus zo indringend voor bidt.
Laat zijn wil gedaan worden op aarde zoals in de hemel.
Like this:
Like Loading...
druppelen van whizky 
Herkenbaar. Wel zit ik ondanks de opdracht vooralsnog denk ik toch meer in de lijn van Leithart – heb er ooit een paar blogjes aan gewijd, te vinden via Bram (hmm… dacht blits te kunnen zijn met een hyperlink, maar dat ging mooi niet door – dan maar old school: http://elipheleth.nl/2013/09/24/kiezen-voor-eenheid).
LikeLike